پشکۆ نهجمهدین : وێڵبوون لەدوی سەراب
لەژێر نمنمەی بارانا..
من و زەریا
تەنیا و تەنیا
دەست لەنێو دەست
بەنێو کۆڵانی خەیاڵی
دارسەرووەکانی کەنارا
پیاسە دەکەین…
دەستی ڕاستم
پەلی سەوزی دارسەروویەک
کێشی دەکا و
لەنێو لەپی دەستی چەپم
شەپۆلێ سەرتاپا سپی،
هۆرەیەک بۆ سەفەر دەچڕێ..
هەر ئاوایە..
لەنێو ئەم جوانیی سروشت و
ئەم بەهەشتە خەوناوییە،
ڕۆشنایی بە تاریکایی و
ژیان بە دوا ماڵی ناگا!
لە توێی میهرەبانیی هەور و
هاوڕێ لەگەڵ سەفەری
ئەم شەپۆلانە،
چاو لە باڵای پاییز دەبڕم
بە گەڵا دەڵێم: ماڵئاوا!
لێم ببوورن کە ناتوانم تا دوازەردبوون
هاوڕێتان بم!
ترسنۆکم
من بێ ئێوە
کەناری عەدەم جێ دێڵم!
ئەگەر ژیان سەرابیش بێ
هێشتا لەدوی سەراب وێڵم!